Bloedverlies komt veel voor tijdens de (prille) zwangerschap. Bloedverlies in de eerste maanden van de zwangerschap kan verschillende oorzaken hebben. Vaak is het bloedverlies onschuldig en stopt het vanzelf binnen één of enkele dagen. Een voorbeeld van onschuldig bloedverlies vroeg in de zwangerschap is een innestelingsbloeding of een contactbloeding (bloedverlies na geslachtsgemeenschap).
Als het bloedverlies aanhoudt, de hoeveelheid bloedverlies toeneemt en/of het gepaard gaat met buikpijn, dan kan dit het begin van een miskraam zijn. Het is afhankelijk van de termijn van de zwangerschap hoe een miskraam verloopt en hoeveel je aan bloed en weefsel verliest. Meestal lijkt het op een hevige menstruatie waarbij je ook stolsels kunt verliezen en uiteindelijk het embryo. Meestal neemt na het uitstoten van het zwangerschapsweefsel het bloedverlies snel af. Het bloedverlies duurt in totaal gemiddeld 5-7 dagen.
Heel veel mensen vragen zich af waarom ze een miskraam krijgen. 1 op de 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam. De oorzaak van een miskraam is bijna altijd een aanlegstoornis, bijvoorbeeld een chromosoomafwijking. Dit zorgt ervoor dat het embryo niet goed kan groeien en ontwikkelen en daarom wordt afgestoten. Deze aanlegstoornis ontstaat vaak al tijdens de bevruchting, zelden gaat het om een erfelijke variant. Hierdoor zijn er geen gevolgen voor een eventuele volgende zwangerschap. De kans op een miskraam door een aanlegstoornis neemt wel toe met de leeftijd.
Een miskraam is niet te voorkomen, ook niet door bepaalde medicijnen, extra rust of niet werken. Wel kun je zorgen voor een gezonde start van de zwangerschap door te letten op je leefstijl en je voeding vanaf het moment dat de zwangerschapswens er is.
Er wordt van een spontane miskraam (spontane abortus) gesproken als de miskraam zich aandient met bloedverlies en buikpijn en je lichaam zonder aanvullende medicatie of ingrepen de miskraam doorzet.
Het kan ook zo zijn dat er sprake is van een lege vruchtzak, ook wel ‘blighted ovum’ of ‘windei’ genoemd. Hierbij is al heel vroeg in de zwangerschap de groei gestopt en is er geen embryo ontwikkeld.
Ook kan er sprake zijn van een miskraam zonder dat je dit op voorhand merkt door bloedverlies of buikpijn. Je komt er dan bij de echo achter dat er geen kloppend hartje is. We spreken dan van een ‘missed abortion’. Er is op de echo wel een vruchtzak met daarin een embryo te zien, maar geen hartactie. Vaak is het embryo kleiner dan dat je zou verwachten voor de zwangerschapsduur van dat moment.
Een miskraam kan met behulp van een echo worden vastgesteld. Met een echo kun je zien of er sprake is van al dan niet een lege vruchtzak en al dan niet hartactie. Het is wel goed te weten dat een echo niet altijd direct duidelijkheid geeft. Het kan ook zo zijn dat de zwangerschap nog te pril is om überhaupt een kloppend hartje te kunnen zien. Dit maakt dat het soms beter is om even te wachten met het maken van een echo tot je iets langer zwanger bent of om de echo nogmaals te herhalen. Een echo kan niets veranderen aan de uitkomst en is vooral bedoeld om duidelijkheid te geven.
Veel vrouwen geven aan dat ze willen wachten totdat de miskraam spontaan optreedt of doorzet. Een miskraam is een natuurlijk proces en kan daarom plaatsvinden in je eigen, vertrouwde omgeving. Het is veilig om een spontaan verloop af te wachten. Mocht je tijdens het afwachten toch besluiten te willen ingrijpen, dan kunnen we altijd verwijzen naar de gynaecoloog.
Als er sprake is van niet optreden of doorzetten van een miskraam of er is sprake van veel bloedverlies of pijn, dan kan verwijzen en behandelen zinvol en verstandig zijn. Sommige vrouwen vinden het emotioneel en praktisch gezien niet fijn om een spontaan verloop af te wachten, ook dan kunnen we verwijzen. De gynaecoloog zal dan twee opties met je doornemen.
De gynaecoloog zal de keuze en voorkeur van deze behandelmethoden altijd met jullie bespreken.
Bellen bij;
Wanneer je een miskraam hebt gehad, kun je snel weer zwanger worden. Er zijn geen medische redenen waarom je zou moeten wachten. Het kan wel zijn dat je eerst lichamelijk en emotioneel wilt herstellen. Je kunt moe en lusteloos zijn, dit komt ook doordat de hormoonspiegel weer aan het veranderen is. Wanneer je er psychisch en emotioneel weer klaar voor bent is verschillend. Je bepaalt dit samen met je partner. Je kunt voor vragen en advies over een kinderwens terecht bij de verloskundige.